Ҳар як фарди солими ҷомеа орзӯ менамояд, ки макони зисташ ободу зебо ва манзараи нотакрор дошта бошад. Агар ҳар як шахс то андозае барои амалӣ сохтани ин орзӯи неки худ кӯшиш ба харҷ диҳад, олам ба гулистон мубаддал мегардад. Дар ҳақиқат дидани манзараи зебои пур аз гулу буттаҳо дар маконе, ки дар он ҷо қисми зиёди рӯз сипарӣ мегардад ба инсон нерӯи тоза ва илҳом мебахшад. Чунин манзара махсусан барои муҳассилини муассисаҳои таълимӣ таъсирбахш мебошад.