«Рангҳои Парчами миллии мо давраи таърихии мардуми Тоҷикистон, арзишҳои фарҳангу сиёсати миллиро ифода мекунанд. Ранги сурх рамзи мубориза, фидокории халқ аз баҳри озодӣ ва истиқлолият, ранги сафед рамзи бахту саодат, саъю кӯшиш ва умед, ранги сабз рамзи шукуфоӣ, сарбаландӣ ва сарсабзӣ мебошад. Дар байни Парчам тасвири тоҷ ва ҳафт ситора мавҷуд аст, ки нишона аз умқи таърихии давлатдории Тоҷикистони соҳибистиқлол аст».
Боиси ифтихори мо тоҷикон аст, ки яке аз баландтарин Парчам дар рӯйи дунё дар шаҳри Душанбе, дар Ҷумҳурии Тоҷикистон ҷойгир буда, баландии он 165 м ва андозаии матоъ 30 м буда, дарозии он 60м -ро дар бар мегирад, ки он дар китоби рекордҳои Гиннес дарҷ гардидааст.
Рӯзи Парчами давлатии Тоҷикистон яке аз идҳои расман муқарраршуда дар Тоҷикистон маҳсуб меёбад. Он 24 ноябри соли 2009 бо фармони раиси Ҷумҳурии Тоҷикистон таъсис ёфта, ҳамасола 24 ноябр таҷлил мешавад.
Дар замони Истиқлолият дар ҷараёни Иҷлосияи 16-уми Шурои Олии ҷумҳурӣ ҳангоми қабули нишони давлатӣ, ки акси шер дошт, баҳсҳои зиёд сурат гирифт. Онро вакилон пазируфтанд, вале дар моҳи декабри соли 1993 он акс аз нишон бардошта шуда, ба ҷойи он нишони кунунии давлатӣ аз тасвири тоҷ, ҳафт ситора, хуршеди тобон, кӯҳҳои сарбаланд, китоби бозшуда дар болои курсӣ, хӯшаҳои гандум ва шохаҳои шукуфтаи пахта қабул гардид.
Нишони давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон иборат аст аз тасвири тоҷи тансиқшуда ва нимдоира аз ҳафт ситорае, ки бо нурҳои офтоби аз паси кӯҳҳои барфпӯш тулӯъкунанда рӯйи онро гирифтааст ва бо чанбаре оро ёфтааст, ки атрофашро аз тарафи рост хӯшаҳои гандум ва аз тарафи чап шохаҳои пахтаи шукуфон иҳота кардааст. Болои чанбара бо тасмаи сераха печонда шуда, дар қисми поён рӯйи курсӣ китоби боз ҷой гирифтааст.
Нишони давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон ранга буда, тоҷ, офтоб, куҳҳо, хӯшаҳои гандум, китоб ва курсӣ бо зарҳал тасвир ёфта, появу баргҳои ниҳолҳои пахта сабз, рахҳои тасмаҳо сурх, сафед ва сабз буда, муқоваи китоб сурх мебошад.
Тасвири кӯҳҳои сарбаланд-ишора ба куҳсор будани мамлакат, шуълаҳои офтоб-нишонаи иқлими офтобӣ будани кишвар ва шаҳодати нури зиёд ва равшаниву шукуфоӣ, тоҷи заррин-рамзи фарру шукуҳ бар сари миллат ва ҳафт ситора-гувоҳи ҳафт иқлим ва орзуву омоли нек ба сӯйи ояндаи ободу осуда мебошанд.
Ҳамзамон, бо ин хӯшаҳои гандум ва ниҳоли пахтаи бо парчами кишвар печонидашуда ҳамчун нишонаи ризқу баракат, сарсабзиву пояндагии миллату давлат ва китоби бозшуда чун гувоҳи хиради азалии миллати куҳанбунёди мо аз таъриху тамаддун ва аҷргузорӣ ба илму дониш шаҳодат медиҳад.
Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон зимни суханронии худ дар маросими ифтитоҳии муҷассамаи Нишони давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон (25 августи 2011) таъкид намуданд: «Мо бояд аз истиқлолият ва муқаддасоти миллии Ватан, аз ҷумла аз Нишон, Парчам ва Суруди миллии озодиву соҳибихтиёрӣ шукрона кунем, ҳамеша дар хотир дошта бошем, ки бидуни ин муқаддасоту рамзҳо мо давлату миллати худро дар ҷомеаи ҷаҳонӣ муаррифӣ карда наметавонем. Рамзҳои давлатӣ, моликият ва ифтихори миллии мо буда, аз истиқлолияти давлатӣ шаҳодат медиҳанд, шаъну шарафи миллӣ ва ватандӯстии шоистаро таҷассум менамоянд».
The rule of law and respect for national sanctity is the civic duty of every Tajik people. National sacraments testify to the existence of every civilized nation of the world. The reason for our happiness is the youth of independence time, that we live in this heavenly land, in the country of peace and stability. Being independent and having one’s own unity is considered one of the most important achievements of the international community.
On November 6, 1994, the Constitution of the Republic of Tajikistan was adopted by the people for the first time through a national referendum. This passport of the nation determined the way of further development of the Tajik state and guaranteed the rights and freedoms of the citizens. After the establishment of the Government of the Republic of Tajikistan, state symbols were also approved. After gaining independence, young and fresh Tajikistan got its own Flag, Emblem and National Anthem. This historical event was welcomed by the Tajik people with full approval.
The flag of Tajikistan is the first sign of the independent state of the Republic of Tajikistan, which was adopted and officially approved on November 24, 1992.
The state emblem of the Republic of Tajikistan, which is a symbol of the country’s independence, was adopted on December 28, 1993.
The national anthem of the Republic of Tajikistan was approved on September 7, 1994, three years after the independence of Tajikistan after the collapse of the Soviet Union.
It should be a matter of pride for all the honorable people of Tajikistan that thanks to independence, more precisely, with the efforts of the founder of peace and national unity – the leader of the nation, the President of the Republic of Tajikistan, Emomali Rahmon, today Tajikistan is known and recognized in the international arena. While there are many peoples living in the corners of this great planet, who have no clear name, no state, no nation, no independence and freedom, they always live a slave life under the subjugation of powerful peoples and nations and have no opportunity to choose and think freely. they are striving and dreaming these days. Today, we should be thankful for this gift and as compassionate members of this society, we should pay tribute to our national sanctity within the framework of the current legislation and with the understanding of high responsibility.
Ахмедова А.А омӯзгори кафедраи забони англисӣ. Akhmedova A. A. teacher of the English language department.
