Дар шароити муосир навъи терроризми этникӣ-миллатгароӣ низ хеле рушду таккомул ёфтааст. Муқовимати гурӯҳҳои террористӣ ба хотири ба даст овардани ҳадафҳои сиёсӣ аз ин ё он давлат ё афзалияти як миллат аз болои миллатҳои дигарро таъмин намудани хусусияти фарқкунандаи онро ташкил медиҳанд.
Терроризм сиёсатест, ки ба террор асос ёфтааст. Синоними калимаи террор (лотинӣ-terror)-ваҳм, ҳарос, хавф, даҳшат, ваҳшат, воҳима буда, ҷабр, зулм, таҷовуз ва тааддӣ мафҳумҳои ба он алоқаманд мебошанд.
Дар охири солҳои 60-уми асри 20 мафҳуми нави сиёсати терроризм-терроризми байналхалқӣ пайдо ва паҳн шуд. Намудҳои зерини терроризм маълуманд:
-
Терроризми номуташаккил ё инфиродӣ, ки аз тарафи як ё ду нафар амалӣ карда мешавад ва аз паси он ташкилот ё идораи фармонфармо нест.