Муҳтарам донишҷӯён, устодон ва ҳамватанони гиромиқадр!

Имруз мо як воқеаи муҳим ва барҷаста — Рӯзи байналмиллалии ҳифзи кудаконро қайд мекунем. Ин ид ба мо хотиррасон менамояд, ки дар назди насли наврас вазифаю масъулият дорем. Дар ин рӯз мо кӯдаконро эҳтиром мекунем, ҳуқуқҳои онҳоро эътироф мекунем ва мекӯшем, ки зиндагии онҳо беҳтар, бехатар ва хушбахттар гардад.

Кӯдакон ояндаи мамлакати мо ва тамоми ҷаҳон мебошанд. Некуаҳволӣ ва рушди онҳо асоси ҷомеаи пойдору шукуфон аст. Аз ин рӯ, ҳифзи ҳуқуқи кӯдакон ва фароҳам овардани шароит барои рушди мутаносиби онҳо вазифаи аввалиндараҷаи ҳамаи мост.

Ҳукумати кишвари мо дар таъмини ҳифзи ҳуқуқи кӯдакон ва фароҳам овардани шароит барои рушди ҳамаҷонибаи онҳо нақши калидӣ дорад. Солҳои охир мо кушишу ташаббусҳои зиёдеро мушоҳида карда истодаем, ки мақсад аз онҳо беҳтар намудани зиндагии кудакон аст.

Яке аз тадбирҳои муҳими андешидаи Ҳукумат ин таъмини дастрасии таҳсилоти босифат барои ҳамаи кӯдакон, новобаста аз вазъи иҷтимоӣ ва ҷои зисти онҳо буд. Ҷорӣ намудани барномаҳо ва стандартҳои муосири таълимӣ, бунёди муассисаҳои нави таълимӣ ва бо тамоми таҷҳизоти зарурӣ таъмин намудани мактабҳо – ҳамаи ин имкон медиҳад, ки фарзандони мо донишу малакаҳоеро, ки дар оянда ба онҳо лозим аст, аз худ кунанд.

Ғайр аз ин ба нигаҳдории тандурустии кӯдакон диққати хос дода мешавад. Барномаҳои пешгирӣ ва муолиҷаи бемориҳои гуногун инчунин маъракаҳои эмгузаронӣ амали мегарданд. Ин тадбирҳо барои коҳиш додани фавти кӯдакона мусоидат мекунанд.

Дастгирии кӯдакони оилаҳои камбизоат ва серфарзанд, инчунин кӯдаконе, ки дар вазъияти душвори зиндагӣ қарор доранд, вазифаи якхела муҳим аст. Барномаҳои давлатии дастгирии иҷтимоӣ, имтиёзҳо ва кӯмакпулиҳо ба чунин оилаҳо дар мубориза бо душвориҳо ва таъмини фарзандонашон бо ҳама чизҳои зарурӣ мусоидат мекунанд.

Кӯшишҳои Ҳукумат дар соҳаи ҳифзи ҳуқуқи кӯдакон низ бояд қайд карда шавад. Қонунҳо қабул ва муассисаҳои махсус таъсис дода мешаванд, ки кӯдаконро аз зӯроварӣ, истисмор ва дигар поймолкунии ҳуқуқҳои онҳо муҳофизат мекунанд. Фароҳам овардани фазои мусоиди ҳуқуқӣ ва механизмҳои муассири ҳимоя имкон медиҳад, ки фарзандони мо дар муҳити амн ва обод ба воя расонанд.

Ба инкишофи эҷодиёти бачагон ва варзиш диққати махсус дода мешавад. Кружокҳо ва сексияҳои сершумор ташкил карда шудаанд, ки дар онҳо кӯдакон истеъдод ва қобилияти худро инкишоф медиҳанд. Чорабиниҳо ва мусобиқаҳои варзишӣ ба инкишофи ҷисмонӣ ва саломатӣ, ташаккули руҳи солим ва интизом мусоидат мекунанд.

Имрӯз, дар ин ид мо ба ҳар касе, ки ба нафъи кӯдакон меҳнат мекунанд, миннатдорӣ баён кардан мехоҳем. Омӯзгорон, мураббиён, духтурон, ходимони иҷтимоӣ, ходимони давлатӣ ва хулас ҳар нафаре, ки бо меҳнат ва ғамхории худ ба воя расидану инкишоф ёфтани кӯдакон ёрӣ мерасонанд. Саҳми шумо дар ояндаи кишвари мо бебаҳост!

Кӯдакони азиз! Бароятон шодиву сурур, саломатӣ, дар таҳсил барору комёбиҳо ва лаҳзаҳои зиёди шодиро орзумандем. Бигзор кӯдакии шумо аз нур, гармӣ ва ғамхорӣ пур бошад. Бигзор шумо тамоми имкониятҳоро дошта бошед, ки истеъдодҳои худро кашф кунед ва ба орзуҳои худ ноил шавед. Шумо умед ва ояндаи мо ҳастед. Мо ба шумо боварӣ дорем ва омодаем шуморо дар ҳар қадам дастгирӣ намоем.

Ид муборак, дӯстони азиз! Рӯзи байналмилалии ҳифзи кӯдакон муборак!